Amqui

Weet u waar Amqui ligt? Ik wist het ook niet tot een dag of wat geleden, toen Teletekst meldde dat daar een pickuptruck op voetgangers was ingereden met enkele slachtoffers tot gevolg. Zulke berichten worden door de persbureau’s interessant gevonden totdat blijkt dat er geen terrorisme in het spel is.

Volgens Teletekst lag Amqui in het noordoosten van Canada. Nou ben ik daar wel eens overheen gevlogen, over het noordoosten van Canada, in het najaar van 1983 namelijk, tijdens mijn eerste vlucht naar het Amerikaanse continent, naar Seattle aan de westkust om precies te zijn. Je vloog toen eerst naar de poolcirkel, over Groenland en vervolgens over de hele breedte van Canada naar Seattle. Dat vliegen boven Canada duurde uren, en onder ons was niks: bergen, de Hudsonbaai, bergen, niks: de kans dat daar in het noorden van Canada een pickup mensen raakt is erg klein. Amqui ligt dan ook niet in het noordoosten van Canada, maar in het noordoosten van de Canadese provincie Quebec, die zelf liever Québec wordt genoemd en die in het zuidoosten van Canada ligt.

Zeer waarschijnlijk ben ik wel eens in of in de buurt van Amqui geweest, maar helemaal zeker weet ik het niet. In augustus 2002 maakten we met zoon van 17 en diens beste vriend een rondje van een kleine maand van Montreal, in het Frans Montréal, via de oostkust van Québec en New Brunswick de grens van de Verenigde Staten over, door Maine en alles wat daaronder ligt naar New York, en toen weer van daar via alles wat daarboven ligt naar Montreal. Vanuit Montreal reden we in noordoostelijke richting langs de Lawrence River naar de hoofdstad van Québec, Québec, en toen verder langs het water naar Rimouski. We overnachten in een hotel aan de rivier. Ik wist in 2002 nog niet dat ik me ooit intensief met Willem Frederik Hermans zou gaan bezig houden, en dus ook niet dat Hermans ook daar in Rimouski was geweest en overnacht had, en wel in het najaar van 1948.

De volgende dag wilden we verder langs de kust naar het schiereiland Gaspé rijden, maar het was noodweer en de kustweg was afgesloten. De enige mogelijkheid was binnendoor rijden, over onverharde wegen, en dat deden we ook, maar het mocht alleen achter een volgauto, die tientallen kilometers lang voor ons en anderen uitreed totdat we weer een doorgaande verharde weg tegenkwamen. We moeten onderweg, als ik nu op de kaart kijk, wel langs Amqui zijn gekomen.

We waren toen in 2002 op wel meer plekken waar Willem Frederik Hermans in het najaar van 1948, tijdens zijn verblijf als controleur in de houtindustrie, ook was geweest, maar wat je niet kunt weten, kun je niet weten. In 2008 was dat wel het geval, toen we, nu zonder jong volk, een reis door de provincies Nova Scotia, Newfoundland, Prince Edward Island en een klein stukje New Brunswick maakten. We ondernamen die reis zonder reisbeurs en zonder contract voor een boek op zak, maar wel met kennis van de feiten van Hermans’ reis. We hadden er een mooi en goed boek over kunnen maken, over onze reis en Hermans en Canada (en Newfoundland, want, dat wordt graag vergeten door deze en gene, Newfoundland was in 1948 nog geen provincie van Canada maar een dominion van het Verenigd Koninkrijk). Wat jammer dat zo’n boek, zo’n mooi en goed boek, nog ontbreekt.