Fuego

Het fenomenaal mooie land Guatemala is weer eens getroffen door wat het zo mooi maakt: zijn natuur. Er staan tientallen vulkanen in een land dat nog geen drie keer zo groot is als Nederland, een deel ervan is actief. Ze hebben prachtige namen als Acatenango, Jumaytepeque en Tajamulco. Er is geen ontkomen aan de vulkaan als je in Guatemala bent. Begin 1996 was ik er zeven weken, in Panajachel aan het Meer van Atitlán om precies te zijn, om bij familie aan een vertaling te werken. Elke dag ging ik na het afwerken van mijn pensum een wandeling maken door het stadje en langs het meer, en elke dag weer lagen daar die twee prachtige kegels, de Atitlán links, de San Pedro rechts. Ik was er al een paar keer eerder geweest en zou er later nog een keer komen.

Als je naar de andere kant van het meer reist, naar het zuiden dus, ligt daar de plantage met natuurreservaat Los Tarrales, waar je opnieuw een prachtig uitzicht hebt op de San Pedro.

Ten oosten van Panajachel, 85 kilometer slechts en toch een paar uur reizen, ligt de oude hoofdstad Antigua Guatemala, met ten zuiden daarvan, een kilometer of twintig maar toch zo dichtbij alsof hij aan het eind van de straat staat, de Agua, en dat betekent water. 

Zijn kompaan Fuego, een kilometer of twintig naar het westen, ligt op het moment vuur te spuwen en dood en verderf te zaaien. Je ziet hem als je via Esquintla naar de Pacifische kust van Guatemala rijdt, van de eeuwige lente in de bergen via de snikhete suikerrietplantages naar de net zo warme kust.

Eind 2004, begin 2005 waren we voor het laatst in Guatemala. We zaten veel voor de tv om te kijken naar de beelden van een natuurramp: de tsunami in Azië.